Toğrul Qalib yazır:

"63 gündür ki, həbsdəsən.

63 gün. 3 deyil, 5 deyil, 10 deyil. Allahın verdiyi 63 gün.
“Bir igidin ömrü” demək keçir ürəyimdən. Demirəm. İgidlərin ömrünə, həyatına hörmət qoymadığımız bir zamanda bunu demək, yazmaq ağır gəlir mənə.

Çətindir, ağırdır.
Sənin üçün də, elə bizim üçün də.

Auditoriyalara, konfrans zallarına sığmayan alimin 14-15 kvadratlıq otaqda 63 gün necə dözməsini təsəvvür eləmək belə ağırdır, mənəvi işgəncədir.

Bir də ömrünün geridə qoyduğun 52 ilini xatırlayıram.

Çoxunun “zorlanmış qızı sevməyə” bənzədib özünə yeni Vətən axtarışına çıxdığı vaxtda Vətən sevdalısı olmağını, bunu bağıra-bağıra deyil, pıçıltı ilə söyləməyini:

“Sayın baylar bayanlar
Ayıptır söylemesi
Bende
Vatan aşkı var.”

Bir də dünyanın sayılıb seçilən auditoriyalarında dərs verərkən, üzündəki azərbaycanlı olmağın gətirdiyi qüruru, sevinci xatırlayıram.
Şəhidlərimizin sayının artdığı bu ağır günlərdə beynəlxlaq tribunalardan Azərbaycanın haqq işi, Qarabağ məsələsi ilə bağlı səsləndirdiklərini yenidən dinləyirmiş kimi sevinirəm, fərəhlənirəm.

Və yenidən bu günə qayıdıram, əməyinə, zəhmətinə dəyər-qiymət verilməməsini, qurama-bəzəmə, gülünc ittihanlarla 63 gündür qanunsuz yerə həbsə atılmağını xatırlayıb ayaqlarımı yerə basıram.

Anlayıram ki,

Sən Musa olub dənizləri iki yerə bölsən belə, bu hakimiyyətdə bir kimsə təəccüblənməyəcək, “üzə bilmirdi, ona görə dənizi qurutdu” deyəcəklər."