İncildə xəbər verilir ki, İsa aleyhissəlam həvarilərə belə demişdir: “Məgər siz müqəddəs yazılarda bu sözləri heç oxumamısınız: “Bənnaların qəbul etmədiyi daş, binanın guşəsinə qoyuldu. Bu, Rəbbin işidir. Gözümüzdə xariqəli bir işdir.” Buna görə sizə deyirəm: “Allahın bəxş etdiyi hökmranlıq sizdən alınıb, onun məhsullarını yetişdirəcək bir millətə veriləcək. Bu daşın üzərinə yıxılan kəs məhv olacaq, daş isə kimin üzərinə düşsə, onu əzəcək.” (Matta, 21:42)
Hər bir müsəlmana məlumdur ki, İncil sonradan təhrif edilmişdir. Lakin İncildə olan bir çox ayələr vardır ki, onların mənası Quran və ya hədislərdə öz təsdiqini tapmışdır. Zikr etdiyimiz bu ayə də, həmin ayə-lər¬dəndir. Bu ayədə “Bənnaların qəbul etmədiyi daş”– deyildikdə, Muhəmməd səllallahu aleyhi və səlləm qəsd edilir. Bənnaların, yəni şeytana qulluq edən daş yonanların bu daşı qəbul etməməsi təbiidir. Əlbəttə ki, şeytana qulluq edən insanlar, Allahın göndərdiyi peyğəmbəri qəbul etməzlər. Lakin onlar istəməsələr də, onların xoşuna gəlməsə də, Allah Öz nurunu tamamlamış və bu daşı binanın gözəl bir guşəsinə yerləşdirmişdir. Dolayısıyla, o binanın daşları peyğəmbərlər, binanın tikilişini tamamlayan sonuncu daş isə Muhəmməd səllallahu aleyhi və səlləmdir. Bunda dəlil İmam Buxari və Muslimin rəvayət etdiyi hədisdir. Həmin hədisdə Peyğəmbər səllallahu aleyhi və əslləm demişdir: “Mənim və əvvəlki peyğəmbərlərin məsəli, gözəl və heyrətamiz bir ev tikilmiş, lakin kərpicinin biri qoyulmamış bir evin məsəlinə bənzəyir. Camaat bu evin yan-yörə¬sindən keçir, ona təəccüb edir və deyirlər: “Nə üçün bura bir kərpic qoyul¬mayıb?” Sonra Peyğəmbər davam edib dedi: “O kərpic mənəm və mən peyğəmbərlərin sonuncusuyam.”
İncildə zikr edilən ayədə diqqət çəkən məqamlardan biri də, bənnaların Muhəmməd səllallahu aleyhi və səlləmi qəbul etməməsidir. İslam tarixi boyu qeyri-müsəlmanlar, xüsusilə də bənnalar (daş yonanlar-müasir terminlə deyilsə, masonlar) Muhəmməd səllallahu aleyhi və səlləmi qəbul etməmişlər.